Wednesday, June 16, 2010

ვაქციოთ ომი ისტორიად!

მიმართვა ქართული საზოგადოებისადმი _
       
         შევცვალოთ პოლიტიკის დღის წესრიგი

ვაქციოთ ომი ისტორიად!


ცივი ომის დასრულების შემდეგ, იმედი იმისა რომ მთელს ევროპის კონტინენტზე სამუდამო მშვიდობა დაისადგურებდა, სამწუხაროდ არ გამართლდა.  ახლადწარმოქმნილ მრავალეთნიკურ სახელმწიფოებში სეცესიონისტურმა კონფლიქტებმა იჩინა თავი, რამაც გარეშე ძალებს ნოყიერი ნიადაგი შეუქმნა ამ კონფლიქტების მათ სასარგებლოდ ინსტრუმენტალიზაციისთვის. ახალგაზრდა ქვეყნების უუნარობამ თავი დაეღწიათ, როგორც საშინაო, ისე საგარეო პრობლემებისთვის, ევროპაში შექმნა ერთგვარი გამყოფი წითელი ხაზი. ერთ მხარეს აღმოჩნდნენ  ცენტრალური ევროპის პოსტკომუნისტური ქვეყნები და ბალტიისპირეთი, მეორე მხარეს კი ბალკანეთი და  დანარჩენი პოსტსაბჭოთა ქვეყნები, მათ შორის საქართველოც. მწვავე კონფრონტაციამ და სამხედრო დაპირისპირებამ დამღუპველი შედეგები მოიტანა კონფლიქტებში ჩართული ქვეყნებისთვის. მაგრამ ამის სათანადო გაცნობიერება ჩვენში ჯერაც არ მომხდარა. მიუხედავად საქართველოს ხელისუფლების მიერ გაცხადებული ევროინტეგრაციაზე ორიენტირებული საგარეო პოლიტიკური კურსისა საომარი რიტორიკა დღესაც არ მოხსნილა პოლიტიკის დღის წესრიგიდან.
დასავლეთ ევროპის ქვეყნების გამოცდილებამ თვალნათლივ დაადასტურა მშვიდობის უცილობელი უპირატესობა. ევროპის ქვეყნებმა  გადალახეს ისტორიული დაპირისპირება და მხოლოდ ამ გზით მიაღწიეს განვითარებას, სამართლიანობის დამკვიდრებას და სახელმწიფოთა პროგრესს.
დღევანდელი საქართველოს განვითარება წარმოუდგენელია მშვიდობის უპირობო პრიორიტეტად აღიარების გარეშე. უარის თქმა ომზე და ძალადობაზე ეს არა პაციფისტურ-იდეალისტური დამოკიდებულებაა ქვეყნის წინაშე მდგომი პრობლემების მიმართ, არამედ მაქსიმალურად რაციონალური. ისეთი პატარა ქვეყნისთვის, როგორიც საქართველოა, რევანშისტული პოლიტიკა დამღუპველია, როგორც ეკონომიკურ-პოლიტიკური, ისე დემოგრაფიული  თვალსაზრისით. მტრის ხატის შექმნა, ნაციონალიზმი, რევანშიზმი ჩანასახშივე სპობს ქვეყნის განვითარების პერსპექტივას, რაც აუცილებელია ჩვენი ქვეყნის ევროპულ სივრცეში სრულფასოვნად ინტეგრირებისთვის.
ქვეყნის საგარეო პოლიტიკა უნდა გათავისუფლდეს უტოპისტური და იდეოლოგიური მიდგომებისგან  და გახდეს უფრო პრაგმატული, განსაკუთრებით მეზობლებთან, მათ შორის რუსეთთან მიმართებაში. ახალი , თანამშრომლობაზე ორიენტირებული მსოფლიო პოლიტიკის ტენდენციები, კერძოდ ობამას ადმინისტრაციის მიერ გაცხადებული ახალი პოლიტიკური კურსი  და ევროგაერთიანების  ინიციატივები მოწმობს ამგვარი პოლიტიკის აუცილებლობას.
პოლიტიკური მოძრაობასოციალ-დემოკრატები საქართველოს განვითარებისთვისმიიჩნევს, რომ ახალმა სამშვიდობო ინიციატივებმა უნდა შეცვალონ ქართულ საზოგადოებაში წლების განმავლობაში დამკვიდრებული სტერეოტიპები და შეამზადონ ნიადაგი ახალი მიდგომებისთვის.
 ჩვენ მოვუწოდებთ ყველა პარტიას, საზოგადოებრივ ორგანიზაციებსა და თითოეულ მოქალაქეს  დაგმონ რევანშიზმი და მისი პროპაგანდა, დაგმონ ომი, როგორც პრობლემების მოგვარების საშუალება, დაგმონ ომის, ქსენოფობიისა და შეუწყნარებლობის ნებისმიერი გამოვლინება.

ვაქციოთ ომი ისტორიად!

სამუდამოდ დავამკვიდროთ აზრი, რომ ომი პრობლემებს კი არ აგვარებს, არამედ ამრავლებს.
 ომი არ აძლევს საზოგადოებას საშუალებას მოახდინოს კონცენტრირება ქვეყნის განვითარებაზე.
ვაქციოთ: ომი _ ისტორიად!  
მშვიდობა და განვითარება _ აწმყოდ!  
დაპირისპირება _ თანამშრომლობად!

Tuesday, June 15, 2010

ანონსი

                                                                
ხვალ, 16 ივნისს, 12 საათზე პოლიტიკური მოძრაობა `სოციალ-დემოკრატები საქართველოს განვითარებისთვისსაზოგადოებრივი კამპანიის `ვაქციოთ ომი ისტორიადფარგლებში  გამართავს საჯარო დისკუსიას, სადაც წარმოდგენილი იქნება მოძრაობის ხედვები საგარეო პოლიტიკასა და კონფლიქტების მოგვარებასთან მიმართებაში. საზოგადოებრივი კონსესუსის ჩამოსაყალიბებლად  საჯარო განხილვაში, მონაწილეობას მიიღებენ ავტორიტეტული ქართველი ექსპერტები და უცხოელი სტუმრები.
საჯარო დისკუსია გაიმართება სასტუმრო `ძველ მეტეხში~
მისამართი: მეტეხის აღმართი #3
ტელ: 22 36 35                                                           15.06.10

Tuesday, June 8, 2010

„ისტორია-ცოდნა, ცნობიერება, ინსტრუმენტალიზაცია“

9 ივნისს 12 საათზე აღმოსავლეთმცოდნეობის ინსტიტუტის სააქტო დარბაზში(გიორგი წერეთლის 3), არასამთავრობო ორგანიზაცია „ევროპული არჩევანი საქართველოსთვის“ და მოძრაობა „სოციალ-დემოკრატები საქართველოს განვითარებისთვის“  აწყობენ  სამეცნიერო კონფერენციას თემაზე:

„ისტორია-ცოდნა, ცნობიერება, ინსტრუმენტალიზაცია“

  1. კონფერენციის გახსნა (პროფ. გია ჟორჟოლიანი)
  2. „ქართული ისტორიოგრაფია _ დღევანდელობა და პერსპექტივა“ (პროფ. გურამ ყორანაშვილი)
  3. „რეალური ისტორიული პროცესი და მისი გააზრება _ მოდერნის და პოსტმოდერნის გამოცდილება“ (პროფ.კახა კაციტაძე)
  4. „ისტორია და მეხსიერება“ (პროფ.ზაზა შათირიშვილი)
  5. „ისტორია თანამედროვე დასავლურ სამეცნიერო დისკურსში“ (პროფ.ნინო კიღურაძე)
  6. „ისტორიის ინსტუმენტალიზაცია პოსტსაბჭოთა სინამდვილეში“ (პროფ. გია ჟორჟოლიანი)

გთხოვთ მობრძანდეთ!

ტელ: 223635
 

არჩევნები, როგორც დემოკრატიის უმნიშვნელოვანესი ინსტრუმენტი _ როგორც ხელისუფლების შეცვლის მექანიზმი, საქართველოში არ მუშაობს.

`სოციალ დემოკრატები საქართველოს განვითარებისთვის~
                          
                                                                          მიმდინარე პოლიტიკის შესახებ


                                   მიმართვა ქართველ ხალხს

30 მაისს ჩატარებულმა არჩევნებმა დაადასტურა, რომ ჩვენ, საზოგადოებამ, ხალხმა ძირეულად  უნდა გადავიაზროთ ჩვენი შეხედულებები ქვეყანაში შექმნილი პოლიტიკური, საზოგადოებრივი და ეკონომიკური მდგომარეობის შესახებ.
არჩევნები, როგორც დემოკრატიის უმნიშვნელოვანესი ინსტრუმენტი _ როგორც ხელისუფლების შეცვლის მექანიზმი, საქართველოში არ მუშაობს.
დამოუკიდებლობის აღდგენის შემდეგ ხელისუფლები

Thursday, June 3, 2010

პოლიტიკური მოძრაობის _ „სოციალ-დემოკრატები საქართველოს განვითარებისთვის“ დაფუძნების შესახებ

ახალი პოლიტიკური მოძრაობის _ „სოციალ-დემოკრატები საქართველოს განვითარებისთვის“ დაფუძნების შესახებ
16.03.2010

ქართულ პოლიტიკურ სპექტრში გამოჩნდა ახალი პოლიტიკური ძალა _ “სოციალ-დემოკრატები საქართველოს განვითარებისთვის”. საქართველოში ახალი პარტიის გამოჩენა დიდი ხანია იწვევს სკეპტიკურ რეაქციას _ მორიგი პარტია და მორიგი ჯგუფი, რომელიც ეცდება ხელისუფლებაში მოსასვლელად ამომრჩევლების ხარჯზე საკუთარი კეთილდღეობის გაუმჯობესებას. ეს ბუნებრივი რეაქციაა იმ საზოგადოებისგან, რომელიც 20 წლის განმავლობაში აკვირდებოდა პოლიტიკური პარტიების შექმნას, მოღვაწეობასა და დაშლას, მათ ერთფეროვნებასა და უიდეოლოგიო მოღვაწეობას, მოქმედებას მხოლოდ ცალკეული ლიდერების ან ლიდერთა ჯგუფის ინტერესების და ამბიციების შესაბამისად და არ გამოხატავდა საზოგადოების ამა თუ იმ ფენის რეალურ ინტერესებს.
ჩვენ ქართველი სოციალ-დემოკრატები მოვდივართ, რათა დავიწყოთ ახალი ერა ქართულ პოლიტიკაში, დავამსხვრიოთ არსებული სტერეოტიპები და შევქმნათ ევროპული ტიპის პოლიტიკური კულტურა.
  პოლიტოლოგ გია ჟორჟოლიანის ხელმძღვანელობით და 2 წლიანი მუშაობის შედეგად, პროფესიონალთა ჯგუფმა შეიმუშავა სოციალ-დემოკრატების პროგრამული პრინციპები, რომელშიც დასახულია საქართველოს არსებული პოლიტიკური და სოციალ-ეკონომიკური პრობლემებისგან თავის დაღწევის და ქვეყნის განვითარების ძირითადი მიმართულებები. მოძრაობის პროგრამული პრინციპები დაფუძნებულია არა კონკრეტული პირების იდეებზე, არამედ მსოფლიოში საუკუნის ისტორიის მქონე, სოციალ-დემოკრატიულ იდეოლოგიაზე, პლატფორმაზე, რომლითაც წარმატებით ხელმძღვანელობს მსოფლიოს ათეულობით სახელმწიფო, მათ შორის Aავსტრალია, ავსტრია, სკანდინავიის ქვეყნები, გერმანია, პორტუგალია, ლუქსემბურგი, ნიდერლანდები და ეპანეთი. ამ ქვეყნებში არსებული პარტიები არ შექმნილა კონკრეტული არცევნებისთვის, ან კონკრეტული ლიდერების ხელისუფლებაში მოსასვლელად, მათ ათწლეულების ისტორია აქვთ, ხდება პარტიათა ლიდერების მუდმივი როტაცია, მაგრამ ფუნდამენტი მუდმივად სოციალ-დემოკრატიაა.
გაუთვითცნობიერებელ ადამიანს სოციალ-დემოკრატიის ხსენებაზე ავტომატურად ახსენდება საქართველო პირველი რესპუბლიკის დროინდელი პარტია, რომელმაც ვერ მოახერხა წინ აღდგომოდა ბოლშევიკთა ინტერვენციასა და ქვეყნის ოკუპაციას. მაგრამ მიუხედავად იმ კონკრეტული პარტიის მარცხისა, მსოფლო სოციალ-დემოკრატიულ იდეოლოგიეს არსებობა არ დაუსრულებია, პირიქით, მეორე მსოფლიო ომის შემდგომ ევროპის ბევრმა სახელმწიფომ (განსაკუთრებით სკანდინავიამ) და ლათინურმა ამერიკამ მიაღწიეს უდიდეს წარმატებებს. ჩვენ ქართველი სოციალ-დემოკრატები ვართ ევროპული სოციალ-დემოკრატიის ტრადიციების გამგრძელებელი ძალა, რომელიც ევროპული ტიპის პარტიითა და თანამედროვე მსოფლიო ეკონომიკური ტენდენციების გათვალისწინებით ვაპირებთ ქვეყნის პრობლემებიდან გამოყვანას და განვითარებას. ჩვენი პრიორიტეტები ცალსახაა და საერთოა მსოფლიო სოციალ-დემოკრატიული იდეოლოგიისთვის :
თანასწორობა, რომელიც გულისხმობს თანასწორობას არა მარტო კანონის წინაშე, არამედ სოციალურ თანასწორობას, თანასწორობას განათლებაში, სამედიცინო მომსახურებაში და განვითარებაში.
თავისუფლება, არა მხოლოდ ინდივიდების, არამედ თავისუფლება დისკრიმინაციისგან, თავისუფლებას საწარმოთა მეპატრონეებისგან ან პოლიტიკური მმართველობებისგან.
განვითარება, როგორც არა კონკრეტული ჯგუფების პრივილეგია, არამედ როგორც საყოველთაო განვითარება
სოლიდარობა, რომლის გარეშე შეუძლებელია თანასწორობა, თავისუფლება და განვითარება
ჩვენ, ქართველი სოციალ-დემოკრატები, მივიჩნევთ შრომას, როგორც ჩვენი განვითარების ფუნდამენტს და მოწოდებულნი ვართ დავიცვათ ყველა მშრომელი ადამიანის, წვრილი მეწარმეების, უმუშევრების და სტუდენტობის ინტერესები. ჩვენი მოძრაობის აქტივისტთა უმრავლესობას შეადგენს ახალგაზრდობა, რომელიც გამორჩეულია განათლებით, პროფესიონალიზმითა და სოციალ-დემოკრატიული პრინციპებისადმი ერთგულებით, რომლის მიზანია საფუძველი ჩაუყაროს საქართველოს ახალგაზრდობის საყოველთაო და უფასო უმაღლეს მაღალხარისხიან განათლებას. ამის მიღწევა შესაძლებელია სახელმწიფო რეგულირების როლის ზრდით საბაზრო ეკონომიკაში, სოფლის მეურნეობის აღორძინებითა და ახალი სამუშო ადგილების ზრდით რესურსების მიზანმიმართული გადანაწილებით.
და ბოლოს, მსოფლიოში დასასრულს უახლოვდება გაბატონებული(მათ შორის საქართველოში) ფუნდამენტალისტური ნეოლიბერალური იდეოლოგიის პერიოდი, დგება დიდი ცვლილებების დრო, რომელიც გულისხმობს კაპიტალისტური ეკონომიკური წესრიგის აქტიურ რეგულირებასა და სოციალიზაციას. საქართველოში არსებული პარტიების უდიდესი ნაწილი, როგორც ხელისუფლებაში ასევე ოპოზიციაში ბრმად მისდევს ნეოლიბერალურ ტენდენციებს, ჩვენ, ქართველი სოციალ-დემოკრატები მოწოდებული ვართ აქტიური ქმედებებით შევამზადოთ ქვეყანა მომავალი ცვლილებებისთვის, ჩვენ არ ვჩქარობთ, და ამიტომაც ვაკეთებთ ორიენტაციას ახალგაზრდობაზე, იმ მომავალ თაობაზე, რომელიც არ ჩქარობს ყველანაირი გზით, მათ შორის რევოლუციით შეცვალოს არსებული მმართველი ძალა, და ცვლილების შემდეგ დაიწყოს ფიქრი იმაზე თუ მერე რა გაკეთდეს. ამ ტრადიციით ცხოვრობდა საქართველო 20 წლის განმავლობაში, ამ ტრადიციით ემხობოდა რეჟიმები და ქვეყანა კვლავ რჩებოდა გაურკვევლობაში. ჩვენ ვიცით, როგორი იქნება მომავალი საქართველო და ჩვენ შეგვწევს ძალა საქართველოს მთელ საზოგადოებას გავაგებინოთ, რომ მათი დღევანდელი საზრუნავი, ინტერესები და მიზნები სწორედ სოციალ-დემოკრატიულ იდეოლოგიაშია ასახული

სოციალური და ლიბერტარიანული დემოკრატიები

ლიბერალიზმი დღეისათვის ყველაზე გავრცელებული დოქტრინაა. 

ლიბერალური დემოკრატიის უამრავი სახესხვაობა არსებობს, მათი ზოგადი და საერთო ნიშანთვისებაა:

ყველასათვის თანასწორი და უნივერსალური ადამიანური და მოქალაქეობრივი უფლებები.
კანონის უზენაესობა.
პოლიტიკური ძალაუფლება ემორჩილება კონსტიტუციას.
უმრავლესობის მმართველობა.

საყოველთაო თავისუფლების იდეა გულისხმობს:

პერსონალურ თავისუფლებას _ ადამიანური ღირსების გარანტია.
პოლიტიკური თავისუფლება _ მონაწილეობის უფლება.

ლიბერალიზმი სათავეს იღებს განმანათლებლობის ეპოქიდან. იგი უკავშირდება ჯონ ლოკის (1623-1704) სახელს.

ლიბერალიზმი არის საყოველთაო თანასწორობა, თავისუფლება და ადამიანის უფლებები. ამის გარანტი კი არიან: თავისუფალი ბაზარი და კერძო მესაკუთრეობა, ხოლო კონსტიტუციური სახელმწიფო კი ამ ორის დაცვის გარანტიაა.

კლასიკური ლიბერალიზმი, კერძოდ ადამ სმიტი (1723-1790) თვლის, რომ კერძო მესაკუთრეობა და თავისუფალი ბაზარი თავისთავად არიან თავისუფლების გარანტები, ამავე დროს ისინი უზრუნველყოფენ საზოგადოებისათვის მაქსიმალურ სიკეთეს მინიმალური დანახარჯებით.

ლიბერალიზმის წინაშე მდგარი ორი უმთავრესი პრობლემაა:

სადამდე ვრცელდება თანასწორობის პრინციპი?
რა პირობებია საჭირო რათა ყველა თანასწორად თავისუფალი იყოს?
ამ კითხვებიდან გამომდინარე, თანამედროვე ლიბელარალური დემოკრატია იყოფა ლიბერტარიანულ და სოციალურ დემოკრატიად.
ლიბერტარიანიზმს შემდეგი ელემენტები ახასიათებს:

ფორმალური კანონის უზენაესობა და დემოკრატია.
დემოკრატიულ პროცესებში მონაწილეობის შესაძლებლობა არათანაბარია (აქვს უფლება, მაგრამ არ აქვს საშუალება)
ინდივიდუალური სოციალური უფლებები სახელმწიფოსაგან დაცული არაა.
არასაკმარისი მაკროეკონომიკური რეგულირება.
ბაზარი ითვლება თავისუფლების უზრუნველყოფის თანასწორ საშუალებად (პოლიტიკური თავისუფლების დამცავ ინსტიტუტებთან ერთად).
წარმოების საშუალებების მესაკუთრეობა აბსოლიტიზებულია.
მიმართულია თავისუფლების ნეგატიურ გაგებაზე.
უარყოფს ეკონომიკურ და სოციალურ დემოკრატიზაციას.

სოციალ-დემოკრატია:


თავისუფლების ნეგატიურ გაგებაზე მაღლა მის უნივერსალურ გაგებას აყენებს, რომელიც მოიცავს როგორც ნეგატიურ, ასევე პოზიტიურ თავისუფლებებს.
უარყოფს თავისუფლებისა და საკუთრების გაიგივებას და აღიარებს თავისუფლების უნივერსალურ კონცეფციას, რომელიც თავისუფლებას თანასწორობის ტოლსწორად აღიქვამს.
სოციალური და ეკონომიკური უთანასწორობა მოქმედების სოციო-ეკონომიკურ სფეროში დაქვემდებარებულობას და დამოკიდებულობას აჩენს (რაც ზღუდავს სოციალურ თავისუფლებას).
ერთი ადამიანი იჩაგრება მეორის მიერ არაჰუმანური სამუშაო პირობების და განათლების ხელმიუწვდომლობის გამო.
სოციო-ეკონომიკური უთანასწორობა ზღუდავს მოქალაქის პოლიტიკურ ავტონომიასაც.

  ლიბერალური არაკოორდინებადი საბაზრო ეკონომიკა:

 (დიდი ბრიტანეთი, ავსტრალია, კანადა, ახალი ზელანდია, ირლანდია)

კაპიტალის ბაზრის მეშვეობით კორპორაციული ფინანსირება უაღრესად გაზდრილია, რაც ზრდის მესაკუთრეთა მოკლევადიან მოგებაზე ორიენტირებულობას და გაბანკროტებით სჯის სუსტ მენეჯმენტს.
მესაკუთრეები მხოლოდ იმით არიან დაინტერესებულნი, რომ დივიდენტის ღირებულება რაც შეიძლება მაღალი იყოს.
ფირმები მხოლოდ ცალმხრივად არიან დაკავშირებულნი ერთმანეთთან. არც ბანკები და არც სხვა ცალკეული ფირმის ხელმძღვანელები არ არიან სხვა კომპანიების დირექტორთა საბჭოს წევრები.
ინდუსტრიული ურთიერთობები მოკლევადიანი დასაქმებით (დაქირავებით) ხასიათდება.
ხელფასები კომპანიების დონეზე განისაზღვრება.
მუშახელის მოქნილ ბაზარს საგანმანათლებლო სისტემაც ხელს უფწობს, რაც ზოგად კვალიფიკაციას უზრუნველყოფს: იგი არაა სპეციალიზებული რომელიმე კონკრეტულ სამუშაო ადგილზე, არამედ მისი სრულყოფა დამატებით ტრეინინგებს საჭიროებს.
წარმოების მოდელის მიზანი მასიური წარმოებაა. იგი დაბალ კვალიფიკაციასა და დაბალ ხელფასებზეა დაფუძნებული.
სისტემას საბაზრო ცვლილებებზე სწრაფი, მკვეთრი და მოქნილი რეაგირება შეუძლია.
წარმოების მოდელი რადიკალურ ინოვაციებს ეყრდნობა (წარმოების დარგები, ახალი ტექნოლოგიები).
მოდერნიზაციის პროცესის სოციალური შედეგების შემაფერხებელი კომპენსაციური მექანიზმები სრულიად განუვითარებელია.


  კოორდინებადი საბაზრო ეკონომიკა 

(გერმანია, იაპონია, შვეიცარია, ჰოლანდია, ბელგია, შვედეთი, ნორვეგია, დანია, ფინეთი, ავსტრია)


ეკონომიკური ურთიერთობები ძირითადად არასაბაზრო ორგანიზაციული სტრუქტურებითა და კომპანიებს შორის კოოპერაციისა და ინტეგრაციის მრავალგვარი ფორმებით რეგულირდება;
ფინანსირება საბანკო სესხებით მიიღწევა, შესაბამისად, შესაძლებელია გრძელვადიანი ინვესტიციები.
მენეჯმენტი ფასდება და კონტროლდება არა იმდენად ბიზნესის მეშვეობით, რამდენადაც ბანკების, საწარმოების, დასაქმებულების და მთავრობის აქტორთა ქსელით;
ცალკეული სოციალური სექტორების ინტერესები უფრო წონიანია, ვიდრე მესაკუთრეების (სთეიქჰოლდერთა მოდელი);
ხელფასები ცენტრალურ დონეზე კოორდინირებული ფორმით რეგულირდება (შეთანხმებით). ინდივიდუალური კომპანიები არ იზღუდებიან.
გრძელვადიანი დასაქმების შესაძლებლობა მაღალია;
საგანმანათლებლო სისტემა კომპანიაზე სპეციალიზებულ კვალიფიკაციას ინდუსტრიული დონის კვალიფიკაციასთან აკავშირებს, რასაც ხელს უწყობს დამსაქმებელთა და დასაქმებულთა დამცავი ასოციაციები;
არსებული წარმოების დარგებისა და პროცესების მოდიფიკაცია ძირითადად თანდათანობითი და ნაწილობრივი ხასიათისაა;
სტაბილურობა სოციალურ თანასწორობასთანაა დაკავშირებული;
სისტემა ახალ პრობლემურ სიტუაციებთან სრულად ადაპტირდება;
მონაწილეები კოოპერაციისათვის თამაშის წესებს განსაზღვრავენ.

Американские экономисты предрекают крах капитализма и цитируют Маркса

На конференции в Колумбийском университете лучшие умы США спорят, переживет ли капитализм нынешний кризис, или Запад ожидают социальные потрясения и глобальное "полевение".
Победившего под лозунгом перераспределения прибыли президента США Барака Обаму критики именовали не иначе как "социалистом". Президент Франции Николя Саркози заявил, что идея невмешательства государства в рынки мертва.
 
Лидеры Евросоюза выступили за контроль над финансовыми рынками

На фоне резкого вторжения государства в рыночную экономику, усиливающейся тенденции национализации частных банков и компаний эта тема пролегла красной нитью на прошедшей в пятницу ежегодной конференции Центра капитализма и общества при Колумбийском университете, собравшей ведущих финансистов, экономистов и аналитиков - от известного инвестора Джорджа Сороса, нобелевских лауреатов в области экономики до главного антикризисного советника Барака Обамы Пола Уокера.
"Нынешний кризис стал испытанием капитализма. Я уверен, что капитализм переживет кризис и выживет, но финансовая система нуждается в некотором пересмотре. И я не уверен, что она когда-нибудь восстановится в своем прежнем либеральном виде", - заявил Волкер во время обеденной церемонии.
Встреча носила клубный, закрытый для публики характер. Фондовый рынок США всю неделю падал, однако Уокер утешил всех сообщением о том, что в некоторых странах темпы обвала промышленности еще резче.
Известный автор скандальных разоблачений коррупции вокруг программы ООН для Ирака "Нефть в обмен на продовольствие" Уокер отметил, что время "разнузданного капитализма" кануло в прошлое вместе с крахом крупнейших банков США. Новый капитализм советник Обамы видит "более регулируемым и поднадзорным".
Разочарован либеральным капитализмом и Сорос, культовый инвестор и спекулятивный биржевой игрок. Ректор Колумбийского университета Ли Боллинджер признался, что не знает, как именно представить Сороса, который в представлении вообще не нуждается, в итоге назвав его просто "известным филантропом".
"Рыночный фундаментализм, вера в то, что рынок может сам себя корректировать, привели к дерегуляции глобального рынка... Банкротство Lehman Brothers (инвестиционного банка) стало коллапсом финансовой системы, которую подключили к искусственным аппаратам поддержания жизни, на которых она держится и сейчас. 15 сентября 2008 года (дата банкротства Lehman Brothers) стала началом падения экономики, и нет никакого сигнала, когда она достигнет дна", - заявил Сорос поздно вечером за ужином при свечах.
По мнению миллиардера, то, что сейчас происходит в глобальной финансовой системе, сопоставимо по масштабам и социальным последствиям с распадом СССР.
"Этот финансовый кризис во многом напоминает коллапс советской системы, свидетелем которой я был. И тогда и сейчас люди не понимали, что происходит", - сказал Сорос.
Аналитики поискали виновных и указали в разные стороны - кто на Белый дом, кто на Минфин, кто на банки, проводившие "хищническое кредитование", кто на народ, бездумно живший не по средствам. Самые честные, как Волкер, признались, что не знают, что будет дальше.
 
На Уолл-стрит замаячил "призрак коммунизма"

Экономическая элита, опасающаяся социальных потрясений в сердце либеральной экономики - США, конечно, припомнила "отца теории пролетарского государства" Карла Маркса, предрекшего загнивание и гибель капитализма. "Библия коммунизма" в Европе в этом году стала неожиданно востребована на волне экономических потрясений. "Призрак коммунизма" замаячил на Уолл-стрит.
"Глупости. Во времена Великой депрессии многие тоже стали говорить - вот, сбываются предсказания Маркса. А вот и не сбылись. Коммунизма не будет: распад советских стран доказал его несостоятельность", - пожал в кулуарах плечами нобелевский лауреат.
Тем не менее, большинство ораторов призывали к национализации крупнейших банков, в которые государство направит свой капитал для кредитования реального сектора экономики. Примерно под такими же лозунгами на Уолл-стрит проходят митинги социалистов.
"Без национализации крупнейших банков уже невозможно восстановить доверие к банковской системе", - полагает лауреат Нобелевской премии 2006 года в области экономики за "анализ межвременного обмена в макроэкономической политике", директор Центра капитализма и общества Эдмунд Фелпс.
В Нью-Йорке, "колыбели финансового либерализма", с трибуны порой раздавались призывы свернуть демократические традиции, предпочтя во время депрессии чрезвычайные авторитарные действия власти. И чем-то это напоминало реакцию Америки на трагедию 11 сентября, когда страна добровольно поступилась некоторыми свободами ради безопасности.
"Капитализм как таковой до начала кризиса был в прекрасном состоянии за исключением финансовой системы. Однако продолжение кризиса может привести к потере доверия народа к демократическим институтам", - заявил в ходе 11-часовой дискуссии Амар Бхайди, профессор школы бизнеса Колумбийского университета.
"В американском обществе существует традиция открытого правительства, предполагающая долгие дебаты и обсуждения. Выбросьте все это из окна: кризис требует быстрых решений за закрытыми дверями", - отметил влиятельный экономист.


Кризис уничтожил известную теорию про "невидимую руку рынка"

"Лучше перерегулировать, но быстро, чем недорегулировать и затянуть. Больше нельзя полагаться на "невидимую руку рынка", - эмоционально выступил бывший главный экономист Европейского банка реконструкции и развития Виллем Байтер.
Адам Смит, автор этой культовой цитаты, верящий в то, что стремление каждого к личной выгоде обеспечивает развитие производства и, в конечном счете, рост общественного благосостояния, был безжалостно свергнут с пьедестала нынешним кризисом. Миллионные бонусы топ-менеджеров обанкротившихся банков, сверхприбыли финансистов, обернувшиеся лопнувшим "пузырем", обрушившим весь мир, не вписались в его теорию.
А еще один известный светила предложил залу "цитату из футуролога", которую он зачитал со своего ноутбука.
"Владельцы капитала будут стимулировать рабочий класс покупать все больше и больше дорогих товаров, зданий и техники, толкая их тем самым брать все более дорогие кредиты, до тех пор, пока кредиты не станут невыплачиваемыми. Невыплачиваемые кредиты ведут к банкротству банков, которые будут национализированы государством, что в итоге и приведет к возникновению коммунизма". Карл Маркс. "Дас Капитал", - поклонился публике заезжий европеец.
Все захлопали и засмеялись. И капиталист Сорос тоже.